Współcześnie określenie mainstreamu jest bardziej często spotykane i używane w wszelakich środowiskach. Czym w ogóle jest owy mainstream? Jest to coś powszechnego, często spotykanego, typowego i ogólnie akceptowanego w społeczeństwie. Jest to główny nurt myślowy, z którym każdy z Nas ma styczność czy tego chce czy nie. Mainstreamowe może być właściwie wszystko, od proszku do prania po kinowy przebój. Prąd ten rozwijał się wraz z szeroką rozumianą popkulturą, stał się jest nierozłącznym elementem, przez co towarzyszy Nam po dziś dzień.
Jednakże czy przypadkiem poprzez swój indywidualizm i masowość mainstream nie stał się pojęciem nadużywanym, a co za tym idzie nie utracił on sensu i znaczenia, stając się tylko pustym sloganem? Zresztą przecież nie wszystko co jest społecznie akceptowane i aprobowane musi być dobre, prawda? Co jeśli większość społeczeństwa myśli nieracjonalnie i nie w pełni świadomie, a to mniejszość ma racje? Myślę, że tego rodzaju pytania zadaje sobie każdego dnia każdy, kto nie ma zamiaru iść za głosem tłumu zgadzając się na wszystko, o czym zostanie poinformowany. Na pewno każdy z Nas ma swój własny system wartości, osobiste cele i aspiracje, które stara się indywidualnie realizować każdego dnia. Nie można całe życie być konformistą przytakującym na wszystko. Nie mam w tym momencie na myśli totalnej społecznej izolacji i odseparowania się od reszty społeczeństwa. Chodzi mi o to, że czasem trzeba mieć własne zdanie i potrafić stanowczo sprzeciwić się błędnej ideologii tłumu. W skrócie trzeba umieć przyjąć postawę nonkonformistyczną.
Oczywiście przyjęcie takiej postawy może równać się z społeczną stygmatyzacją, czyli z doczepieniem metki społecznego outsidera. Jednak nie należy się tym przejmować, a dalej trwać przy swoich przekonaniach i dążyć do tego by zostały one uznane przez resztę osób, które tkwią w próżni błędnych poglądów.
Problem w tym, że nie dla wszystkich jest to takie łatwe i zrozumiałe, przez co dość łatwo popadają oni w skrajności. Typowym tego przykładem są osoby określające się mianem "hipsterów" chociaż ja nazwałbym ich raczej "mylnymi nonkonformistami z przerośniętym ego". Uważam, że pokazywanie swojej odmienności wyłącznie przez ubiór, a nie przez przekonania i poglądu poparte argumentami to marna forma manifestacji. Z resztą jeśli bycie hipsterem będzie dalej w takim stopniu zyskiwać na popularności to już niedługo wejdzie to do mainstreamu, co będzie jednym wielkim paradoksem i absurdem lub nawet swoistą autodestrukcją dla tej subkultury.
Zatem czy są w Polsce prawdziwi nonkonformiści z krwi i kości? Myślę, że tak, jednakże nie słyszymy o nich ponieważ nie są oni promowani przez media (które w większości również są mainstreamowe) w takim stopniu jak np. "Krul" Pikej, Kula dający fula, czy lider pewnego ugrupowania politycznego niezaciągający się blantami i biegający z pistoletem oraz wibratorem.
Na szczęścia są również w Naszym kraju media alternatywne, które zyskują na popularności i coraz śmielej sobie poczynają na medialnej arenie.
Na zakończenie pragnę wystąpić z apelem do wszystkich życiowych konformistów. Pamiętajcie, idąc po cudzych śladach najdalej dojdziecie tam, gdzie wasi poprzednicy. Natomiast idąc własną ścieżką dojdziecie gdzie tylko chcecie, a przy odrobinie ambicji i samozaparcia dojdziecie najdalej ze wszystkich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz